سلام.عيدت مبارک
دوست داشتم اولين نظر وبلاگت را بدم
کار خيلي خوبي کردي.ميدونم سرت خيلي شلوغه ولي سعي کن مرتب آپ کني وبلاگت را.نتيجش را ميبيني....
*****************************
اينم تقديم به شهيدان زنده:
نمي‏دانم زندگي بر روي آن صندلي چرخ‏دار چگونه است. بارها آرزو کردم براي يک روز هم که شده، جاي تو بودم و دنيا را از منظر تو مي‏نگريستم. احساس مي‏کنم زندگي بر روي آن صندلي، انسان را به گذشته مي‏برد؛ به دوران کودکي.
مگر نه اينکه هرگاه مرا مي‏بيني، به زحمت سرت را بلند مي‏کني و با لبخندي هميشگي مي‏پرسي: «چطوري جوون؟»
شايد به خاطر همين، اين‏قدر روحت لطيف و قلبت شکننده است!
*****************************
يا علي